Posts

लर्ड्समा शक्तिको त्यो एक दिन !

Image
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 हरेक तीर्थयात्रीको एउटै सपना हुन्छ, आफ्नो धर्मको पवित्र स्थल पुगेर दर्शन गर्ने । धर्मको अर्थ कुनै अलौकिक तीर्थाटन होइन । क्रिकेटको कुरा चल्दा बेलायतको लर्ड्स क्रिकेट मैदानलाई पवित्र स्थलका रूपमा लिइन्छ । र, क्रिकेटको मक्का मानिने लर्ड्स मैदानमा केही समयअघि नेपालले पनि खेल्ने मौका पायो । टोलीमा थिए, नेपाली क्रिकेटको शक्ति मानिएका किफायती बलर शक्ति गौचन । दुई दशकदेखि नेपाली क्रिकेटमा जोडिएका गौचनले क्रिकेटको पवित्र स्थल लर्ड्समा खेल्न पाए र त्यो दिनलाई पवित्र र अवस्मरणीय क्षण बनाए । “हिन्दू धर्मावलम्बीले पशुपतिनाथलाई जसरी लिन्छन्, हामी क्रिकेटरले पनि लर्ड्सलाई त्यसरी नै लिन्छौं,” शक्ति भन्छन्, “हामी विश्व क्रिकेट लिग च्याम्पियनसिपअन्तर्गत नेदरल्यान्ड्ससँ

नेपाली क्रिकेटका ‘मिडल स्टम्प’

Image
काठमाडौंको भीमसेनस्थान । पुरानो शहर । खेल्ने मैदान त के– खाली ठाउँ भनेका गल्लीमात्रै बाँकी थिए । तर, त्यही गल्लीमा अचम्मको खेल आयो– सानो बललाई ब्याटले हिर्काउनु पर्ने– क्रिकेट । टोलमा सबैको ध्यान त्यही खेलले तान्यो । फुटबलमा राम्रो ज्ञान बटुल्दै गरेका १०–११ वर्षीय ज्ञानेन्द्र (ज्ञानु) मल्ललाई पनि त्यसले प्रभाव पार्‍यो । रहरैरहरमा ब्याट उठाए । रहरैरहरमा बलिङ गरे । रहरैरहरमा बलको पछाडि कुदे । र, त्यही रहर कतिखेर ‘प्यासन’ बन्यो, पत्तै पाएनन् । फुटबलको चम्काचम्की देखेर हुर्किएका ज्ञानुलाई क्रिकेटले यसरी मोहनी लगायो– मानौं उनी यसैका लागि जन्मिएका हुन् । लहैलहैमा क्रिकेटतिर लागेका ज्ञानु अहिले नेपाली क्रिकेट टिमका मजबुत ‘मिडल स्टम्प’ हुन् । उमेर समूहबाट नेपाली झन्डाअंकित जर्सी पहिरिन थालेर अहिले राष्ट्रिय टोलीका उपकप्तानसम्म पुगेका छन् । मान्छेलाई ‘भाग्य’ले कतिखेर रोज्छ, भन्न सकिन्न । ज्ञानुका लागि भने त्यो ‘भाग्य’ छिट्टै आयो– टोलकै एक साथीबाट । उनैले ज्ञानुलाई क्रिकेट खेल्न सिकाए । क्रिकेटबारे बुझाए, खेल्ने तरिका सिकाए । नयाँ खेल, नयाँ नियम । टिभीमा हेर्दै नियम सिके । ‘प्यासन’ भएपछि

भिक्षु धावक

Image
काठमाडौं । प्रायः भिक्षुहरु कलेजी वस्त्र लगाएर धार्मिक ग्रन्थहरुसँग रम्ने गर्छन् । विश्व शान्तिको कामना गर्छन् । त्यसको अलावा भिक्षुहरु गुम्बाको रेखदेख, धार्मिक तथा सामाजिक कार्यहरुमा दिनचर्या बिताउने गर्छन् । तर, सिन्धुपाल्चोकस्थित मेलम्चीको ङग्यूर थेगक्षोग हेसाल किल्गुङ लिङ (जम्दार) गुम्बाका भिक्षुहरु भने केही फरक छन् । उनीहरु भिक्षुको परिधिभित्र मात्र सीमित छैनन् । सामाजिक, धार्मिक कार्यसँगै खेलकुदमा समेत सकृय छन् । जम्दार गुम्बाका छुल्ठीम स्याङपो, पाल्देन लामा, कर्मा वङग्याल, सङ्गे थुप्तेन, केसाङ लामा, सोनाम लामा, सांगे तेन्जिङ्ग र मिङमार लामाको परिचय एक भिक्षुको मात्र छैन । उनीहरुको परिचय भिक्षुसँगै धावकको रुपमा समेत जोडिन थालेको छ । लुम्बिनी बौद्ध धर्मावलम्बीहरुको पवित्र धार्मिक स्थल हो । लुम्बिनी पिस म्याराथन प्रालिको आयोजनामा यसै साता लुम्बिनीमा चौथो संस्करणको ‘लुम्बिनी शान्ति म्याराथन’ सम्पन्न भयो, जसमा आठ भिक्षुहरु दौडिए । कलेजी वस्त्र निकाल्दै खेलकुद वस्त्र जर्सी पहिरिए, खेलकुदको माध्यमबाट वुद्धको सन्देश विश्वमा फैलाउन । “हामी दौडमा सहभागी

सपनाको बिँडो

Image
अधिकांश  आमा बुवाको   चाहना   हुन्छ –  छोरा   वा   छोरीलाई   डक्टर ,  इन्जिनियर या अचेल चल्तीमा रहेको सीए बनाउने । ताकि   उनीहरूले   नाम,   दाम र जीवन कमाऊन् ।   कमै   आमाबुवाले   सन्तानलाई   खेलाडी भएको सोच्न सक्छन् ।   कारण -  नेपालमा   खेलाडीले   खेलेरै   जीवन धान्न कठिन   छ   ।   नेपाली   खेलकुदमा   नाम   छ   तर   बाँच्ने   आधार  दाम   छैन   । तर ,  नवलपरासी प्रतापपुर गाउँपालिकाका   एक   बुवा   छन् -  रामबालक   कोहार ,  जो   आफ्नो   छोरालाई   खेलाडी   बनाउन   लागिपरेका   छन्   ।   आफ्नो   छोरा   देशकै   ठूलो धावक   बनेको   हेर्ने   रहर   छ   उनलाई   ।   त्यसैले   आफ्नो   छोरालाई   प्रेरणा   दिन   ४५   वर्षको   उमेरमा  ' हाफ - म्याराथन'   दौडिन   उनलाई   कुनै   चुनौती   लागेन   ।  उनी  छोरालाई दौडमा   प्रेरित गर्न   लुम्बिनीसम्म   पुगे­-   १६   वर्षीय   जेठा   छोरा   गिरीलाल   कोहारलाई  सँगै लिएर । लुम्बिनी   पिस   म्याराथन   प्रालिको   आयोजनामा   भएको   चौथो   संस्करणको  ' लुम्बिनी   शान्ति   म्याराथन ' मा   दुवै   दौडिए   ।   बुबा   राम २१   किलो